Co ma wisieć nie utonie jak to mówią, w tym przypadku co zostało wrzucone do kopii roboczych nie zostanie tam na zawsze. Pierwszy raz piłem to piwo w czerwcu tego roku. Z tego co pamiętam wrzuciłem Wam nawet na facebooka moje żale, jak to się ciężko robi zdjęcia takim etykietom. Problem okazał się być większy, jakoś nie miałem czasu i chęci robić wpisu bo... szczerze, to już nie pamiętam.

Tak, to już ten okres w roku gdy zaczyna robić się chłodniej i puryści craftowi zaczynają wychodzić ze swoich jaskiń. Najlepszy czas dla tradycyjnych stylów piwnych (i ich craftowych wariacji). O przepraszam… myśleliście, że mam na myśli Oktoberfest? To niby święto picia piwa marcowego kosztującego 10 ojro za kufel litrowy? Za kogo Wy mnie macie? Chodzi mi oczywiście o okres jesień-zima, c

Już na samym początku Albercik trochę mi podpadł. To od niego zaczęła się moja droga przez mękę (czytaj choroba), która ciągnie się po dziś dzień... z małą przerwą na wyrwanie zęba. Dodajmy do tego chodzenie do pracy (bo przecież prawdziwy korpo ludek nie pójdzie do lekarza po L4) i mamy niekończącą się opowieść o bólu gardła i lejącej się wody z nosa. Wracając do piwa, browar Wąsosz powin

Tak wiem, mój skill photoshopa zadziwia każdego. Zaczynamy z grubej rury czyli od wpisu Michała na blogu Piwny Garaż. Tak jak dotychczas był to bardziej temat wewnętrzny, dyskutowany głównie w gronie piwnych blogerów tak teraz został on wyciągnięty na światło dziennie jak jakiś bandyta z Saloonu w Colorado. Nie muszę Wam chyba uświadamiać, kto mógł być zapalnikiem do stworzenia tego tekstu? S

Bardzo dawno nie robiłem degustacji na spokojnie, przed kompem i bez notesu. Uwielbiam zabierać piwo na dwór, chyba muszę mieć jakąś niechęć do picia w domu przez jedne z pierwszych degustacji na blogu. Wtedy, prawie zawsze, tłem do zdjęć było albo okno w kuchni albo fioletowa ściana w pokoju. Chcąc dziś zabrać Piotrka na zewnątrz zobaczyłem dziwną i złowieszczo wyglądającą chmurę, z któ

Na pewno większość z Was zna gównoburzę, która trzyma się Doctor Brew już jakiś czas i nie chce ich zostawić w spokoju. Sprawa, zwyczajowo przeze mnie nazwana „Kopyr vs reszta blogerów” obiła się chyba każdemu o uszy. W skrócie chodzi o to, że Tomek ocenia zazwyczaj dość dobrze piwa z w/w browaru a większość pozostałych blogerów jedzie po nich jak po burej… no. Dodajmy do tego fakt, i

Kiedyś ktoś mi powiedział, że jeżeli masz lustro (lustrzankę cyfrową) i dobry obiektyw (powiedzmy jakąś Lkę od Canona) to nawet zdjęcie z psimi odchodami na trawie może być uważane za sztukę i jakiś rodzaj wyrażenia siebie przez samozwańczego artystę. Jeżeli dołożymy do tego przesłonę taką, że nam bookeh  (rozmyte tło) wydłubie oczy to może to i nawet być tzw money shot. Coś w tym j

Trzecie picie (leżakowany): Takie chwile powinny cieszyć każdego piwosza. W końcu może wyjąć z piwnicy piwo, na które czekał półtora roku... i o dziwo nie mam na myśli portera. Jeżeli dobrze pamiętam Komesy z browaru Fortuna były pierwszymi na rynku, które jawnie zalecały leżakowanie swoich trzech specjałów. Portera już sprawdziliśmy, jak wypadnie ich tripel?

Key Largo, tak jak większość piw browaru Raduga ostatnio, wpadł w moje ręce przy okazji odwiedzin Ducha Craftu w Tesco. Dziwna sprawa ogólnie bo gdy do marketu trafiają nowe piwa rzemieślnicze są one zazwyczaj z jednego, konkretnego browaru. Mnie martwi jednak coś innego... Mianowicie poważny problem logistyczny, i to nie tylko w placówce w moim mieście. Podczas gdy alejka z piwami jest wr